Marianne heeft te weinig vrienden. Dat is wat zij vindt en gelooft. Marianne is vroeger als kind gepest op school. Op de basisschool. Door met name twee meiden. En op de middelbare school. Door dezelfde twee meiden. Ja, had de mentor gezegd, die drie meiden komen bij elkaar uit de buurt, laten we ze in één klas zetten… Dat heeft Marianne het gevoel gegeven dat zij er niet bij hoort. Al haar hele leven.
Cirkel van zelfbehoud
We doen een oefening, de cirkel van zelfbehoud. De titel vertel ik haar niet direct. Ik vraag haar in het zand een cirkel om zich heen te trekken met een stok. In de cirkel vraag ik haar drie fijne eigenschappen van zichzelf op te schrijven. Dat doet zij. Ze schrijft de voorletters van die eigenschappen in het zand.
Kus op de mond
Vervolgens vraag ik haar nog een cirkel eromheen te trekken en daarin de voorletters te schrijven van degenen die haar het meest dierbaar zijn, op het niveau van ‘kus op de mond’ zeg maar. In eerste instantie schrijft zij drie namen op. Haar man en haar twee kinderen. En er komen er nog een paar bij, goede vriendinnen, haar ouders. Het worden er zeven. Ze vindt dit moeilijk. Marianne wordt emotioneel. Hier zit haar pijnpunt. In deze cirkel voelt zij het gemis van er niet bij horen.
Kus op de wang
Daarna vraag ik haar weer een cirkel hier omheen te tekenen. Daarin mag Marianne de voorletters schrijven van mensen van niveau ‘kus op de wang’. Daar schrijft zij een tiental voorletters in. Ook twijfelt zij over een aantal en zij schrijft er nog twee bij in de cirkel niveau ‘kus op de mond’.
Hand geven en mensen die je nooit meer wil zien
Nog een cirkel daaromheen. Dit is de cirkel van niveau ‘hand geven’. Ook daar komen weer een tiental mensen in te staan. Tot slot vraag ik haar een kruis te zetten buiten de cirkels en daar de namen te schrijven van mensen die zij ‘nooit meer wil zien’. Het kruis blijft leeg.
Ik vraag haar van een afstand naar de cirkels te kijken en/of zij nog aanvullingen of aanpassingen heeft. Ik geef een voorbeeld van vrienden die je een tijd niet ziet maar wanneer je ze wel weer ziet je ‘gewoon’ verdergaat op het niveau van de laatste keer dat jullie elkaar zagen. Dat geeft nog een naam aan de cirkel ‘kus op de mond’.
Ik vertel dat dit deze oefening de ‘cirkel van zelfbehoud’ heet. Ik vraag haar in het midden te gaan staan en te voelen wat dit met haar doet. Ze begint te stralen en kijkt met trots rond. De tranen gaan wat naar de achtergrond.
Hoeveel vrienden heb je nodig?
Tien dierbaren in de cirkel ‘kus op de mond’. We praten erover. Hoeveel dierbaren heb je nodig in deze cirkel. Ze vertelt over een vriendin die er wel achttien heeft in deze cirkel. Bij doorvragen blijkt dat deze vriendin laatst klaagde over dat zij niet aan iedereen toekomt om fijn contact te houden. Ik vraag Marianne of haar dat wel lukt. ‘Ja, dat lukt mij wel’. Hoe fijn is dat vraag ik. ‘Ja, dat is heel fijn’ vertelt zij.
Hoeveel mensen heb jij nodig in deze cirkel van ‘kus op de mond’? Langzaam dringt het besef tot Marianne door. ‘Tien is eigenlijk wel genoeg’ zegt zij. Ik vraag haar dit nog korter te zeggen. ‘Tien is voldoende’. Ik vraag haar dit nog een aantal keren hardop te herhalen. ‘Tien is voldoende!’
Marianne beseft het nu goed. Ze hoort er wel degelijk bij. Ze heeft tien mooie mensen om haar heen die haar door dik en dun steunen. Hoe fijn is dat!
Script van vroeger doorbreken
Het vroeger ontstane script van ‘er niet bij horen’ is doorbroken.
Vaak heeft een gebeurtenis of een reeks aan gebeurtenissen van vroeger invloed op jouw manier van denken. Veel gedachten zijn ‘niet waar’. Het zijn verzinsels die je lang parten kunnen spelen zoals blijkt met Marianne. Het worden overtuigingen wanneer je gedachten keer op keer versterkt worden zoals bij Marianne met de twee ‘pestmeiden’. Onbewust wordt dit een patroon omdat bewust ermee bezig zijn te pijnlijk is.
Onbewuste bovenkrijgen
Als coach probeer je de onbewuste overtuiging boven te krijgen. Zeggen dat het niet zo is, dat je er wel bij hoort, werkt niet. Het zit dieper. Op deze diepere lagen, daar zit de invloed op ‘er anders in gaan staan’.
En jij dan?
Loop jij in jouw leven tegen dit soort zaken aan? Dat je het gevoel hebt dat je er niet bij hoort? Dat je niet goed genoeg bent? Neem dan contact met mij op via een persoonlijk berichtje of mail mij.
Warme groet, Peter Jongejans
