Jeroen en ik stappen het koude zeewater in en ik vraag hem wat hij voelt. Hij geeft aan dat hij het wel lekker vindt het water. Ik vraag hem specifieker te zijn. ‘Nou, gewoon, lekker’ zegt hij. Ik nodig hem uit door te vertellen wat ik voel: ‘Ik voel het tintelen bij mijn kuiten, ik voel het verkrampen bij mijn buik en het voelt alsof er een klem om mijn borstkas zit’.
Interventieoefening
Twee weken ervoor deden Jeroen en ik een oefening in het bos. We deden de interventiemethode ‘cirkel van 8’, waarbij het gaat om je machteloosheid naar boven te krijgen. Je machteloosheid in een bepaalde situatie die zo precies mogelijk omschreven mag worden. Ook is er een koppeling naar soortgelijke dingen in het verleden. Ik zie niets aan Jeroen. Hij staat ogenschijnlijk emotieloos dingen uit het verleden te vertellen die heel erg moeilijk geweest moeten zijn voor hem. Hij staat er zelfs een beetje bij te lachen.
Ik vraag hem zijn emoties op dat moment te beschrijven. Hij zegt: ‘ik ben ontzettend boos op mijn vader’. Ik zie er echt helemaal niets van aan zijn uiterlijk, ja toch, ik zie dat zijn vuisten gebald zijn. Ik praat op hem in dat hij zijn emoties mag laten zien, dat het ok is, maar hij komt niet verder dan gebalde vuisten. Wel zegt hij dat zijn hoofd bijna uit elkaar spat van boosheid, dat hij het voelt in zijn schouders maar aan de buitenkant zie ik niets. Op zijn gebalde vuisten na dan.
Ik vraag hem: ‘Is dit wat jij doet?’, is dit jouw manier van omgaan met emoties?
Onderdrukte emoties
Hij kan mij geen antwoord geven op mijn vraag. Jeroen is zich niet bewust dat hij zijn emoties lichamelijk onderdrukt. We laten het gaan en wandelen verder. Hij vertelt dat wanneer mensen in zijn omgeving vragen hoe het met hem gaat hij altijd aangeeft dat het goed met hem gaat. Ondanks het feit dat Jeroen al 3x een TIA heeft gehad, een hartoperatie heeft ondergaan. Hoezo gaat het goed? Ook geeft Jeroen aan dat hij zijn dochters al enkele jaren niet gezien heeft. De scheiding was dramatisch verlopen met een boze ex-partner die volgens Jeroen zijn kinderen bewerkt heeft. Die zijn kinderen tegen hem opgezet heeft. Hoezo gaat het goed?
Geen nee kunnen zeggen
Jeroen geeft verder aan dat hij geen ‘nee’ kan zeggen. Alle collega’s, buren en vrienden weten hem dan ook te vinden want Jeroen heeft overal een oplossing voor, hij is ontzettend handig.
Dat begint zich te wreken. Jeroen houdt het niet meer vol. Hij loopt vast en slaapt slecht. En als het hem te veel wordt gaat hij fietsen. Heel hard fietsen. Zo hard tot hij er bijna bij neervalt.
Wat vertelt je lichaam
Ik vraag hem of hij wel eens luistert naar zijn lijf. Hij antwoordt met: ‘nee, eigenlijk niet nee’. Dat antwoord is voor mij net verrassend. Ik leg hem uit dat veel lichamelijke klachten, veelal de vage klachten, jou iets proberen te vertellen. En wanneer je niet luistert dat je ‘lijf’ harder van zich laat horen. Net zolang tot je wel luistert. Of niet. Met alle gevolgen van dien.
We ronden deze sessie af en op de terugweg naar huis zit ik te prakkiseren hoe ik Jeroen weer in contact kan brengen met zijn lijf. Hoe ik hem weer kan laten voelen.
Hierdoor kan Jeroen weer voelen
Twee weken later stappen wij het koude zeewater in…
Na de zee drogen wij ons af en trekken onze warme kleren weer aan. Vervolgens doen wij op een stil plekje op het strand wederom de cirkel van 8. Dit keer is het anders. Hij voelt weer dezelfde boosheid naar zijn vader en dit keer zie ik het: hij staat te trillen van boosheid. Hij vertelt dat hij het voelt in zijn buik. Ik vraag hem wat hij nu zou willen doen. Kun je je boosheid eruit gooien? Vervolgens geeft hij een schreeuw. En nog één, veel harder nu. Hij schreeuwt zijn longen uit zijn lijf en de tranen biggelen over zijn wangen…
Jeroen kan weer voelen.
